Er komt een tijd dat jullie niet meer willen knuffelen met papa,
niet meer willen stoeien.
Op de bank wanneer jullie opgroeien,
komt er een tijd waarin wij een hoop kwijt zullen raken.
Want dan vinden jullie het niet meer fijn
als ik jullie kleine kusjes geef in jullie nek.
Een tijd waarin jullie niet meer kruipen in mijn bed
wanneer jullie bang zijn,
want dan zijn mijn kleine mannetjes niet meer klein.
Niet meer in voor een verhaaltje vlak voor het naar bed gaan.
Ik vraag me af waarom moet het nu zo snel gaan.
Ik lach en ik laat een traan, want op een dag laat ik jullie gaan.
De ren die vliegen, de jaren die liegen.
Ze zeggen: 'Doe rustig aan, er is tijd genoeg.'
Zien jullie niet dat ik jullie zo lief heb.
Ik mis jullie nu al, terwijl jullie nog bij me zijn.
Er komt een tijd dat jullie zullen gaan liegen,
zoals papa heeft gelogen tegen oma toen ik tiener was.
Het is een tijd waarin jullie met een meid afspreken
en om één of andere reden moet dat stiekem gaan.
Dat is niet het enige,
jullie zullen ook dezelfde fouten maken als papa,
dingen als roken. Ik hoop het niet.
Ik klink nu net als mijn moeder
die mij en mijn broer vroeger wilde behoeden,
maar net als mijn moeder zal ik moeten accepteren
dat er een tijd komt dat jullie van je eigen fouten leren.
Op een dag zie ik de controle verdwijnen,
maar tot die dag hou ik jullie bij me.
De uren die vliegen, de jaren die liegen.
Ze zeggen: 'Doe rustig aan, er is tijd genoeg.'
Zien jullie niet dat ik jullie zo lief heb.
Ik mis jullie nu al terwijl jullie nog bij me zijn.
En misschien vinden mensen dat ik overdrijf.
En misschien hebben al die mensen ook gelijk.
En misschien valt het allemaal wel mee.
En ben ik eraan gewend voordat ik het weet.
Maar 'misschien' verandert niks aan m'n pijn.
Misschien zal ik er tegen die tijd niet eens meer zijn.
Misschien weet ik één ding wel zeker, ik mis jullie voor het leven,.
De uren die vliegen, de jaren die liegen.
Ze zeggen: 'Doe rustig aan, er is tijd genoeg.'
Zien jullie niet dat ik jullie zo lief heb.
Ik mis jullie nu al terwijl jullie hier bij me zijn.
niet meer willen stoeien.
Op de bank wanneer jullie opgroeien,
komt er een tijd waarin wij een hoop kwijt zullen raken.
Want dan vinden jullie het niet meer fijn
als ik jullie kleine kusjes geef in jullie nek.
Een tijd waarin jullie niet meer kruipen in mijn bed
wanneer jullie bang zijn,
want dan zijn mijn kleine mannetjes niet meer klein.
Niet meer in voor een verhaaltje vlak voor het naar bed gaan.
Ik vraag me af waarom moet het nu zo snel gaan.
Ik lach en ik laat een traan, want op een dag laat ik jullie gaan.
De ren die vliegen, de jaren die liegen.
Ze zeggen: 'Doe rustig aan, er is tijd genoeg.'
Zien jullie niet dat ik jullie zo lief heb.
Ik mis jullie nu al, terwijl jullie nog bij me zijn.
Er komt een tijd dat jullie zullen gaan liegen,
zoals papa heeft gelogen tegen oma toen ik tiener was.
Het is een tijd waarin jullie met een meid afspreken
en om één of andere reden moet dat stiekem gaan.
Dat is niet het enige,
jullie zullen ook dezelfde fouten maken als papa,
dingen als roken. Ik hoop het niet.
Ik klink nu net als mijn moeder
die mij en mijn broer vroeger wilde behoeden,
maar net als mijn moeder zal ik moeten accepteren
dat er een tijd komt dat jullie van je eigen fouten leren.
Op een dag zie ik de controle verdwijnen,
maar tot die dag hou ik jullie bij me.
De uren die vliegen, de jaren die liegen.
Ze zeggen: 'Doe rustig aan, er is tijd genoeg.'
Zien jullie niet dat ik jullie zo lief heb.
Ik mis jullie nu al terwijl jullie nog bij me zijn.
En misschien vinden mensen dat ik overdrijf.
En misschien hebben al die mensen ook gelijk.
En misschien valt het allemaal wel mee.
En ben ik eraan gewend voordat ik het weet.
Maar 'misschien' verandert niks aan m'n pijn.
Misschien zal ik er tegen die tijd niet eens meer zijn.
Misschien weet ik één ding wel zeker, ik mis jullie voor het leven,.
De uren die vliegen, de jaren die liegen.
Ze zeggen: 'Doe rustig aan, er is tijd genoeg.'
Zien jullie niet dat ik jullie zo lief heb.
Ik mis jullie nu al terwijl jullie hier bij me zijn.
song info: