"Beltet" Lyrics

Lillebjørn Nilsen - Beltet

Det var den heilage påskemorgun og
sille til kyrkja ride.
så sprette eg på meg mitt sprotabelte,
det glima våri så vide.

I Rosenlunden der kjenner dei meg.
I Rosenlunden der kjenner dei meg.

Som eg meg i kyrja kom
-då folkjet på kne monne falle
så mange som på sitt belte såg,
det gløymde på Gud å kalle.

Og presten framfer altaret stod,
alt med si lærde tunge.
Då han vart vari beltet mitt,
han gløymde bå' lesa å sjunge.

så baud dei meg tvo stutar.
Og båe så vare dei kvite.
Eg ville kje selje mitt belte burt,
-eg totte det var fer lite.

så baud dei meg bå' sylv og gull
og mælte det upp i skåler.
Men då eg inkje mitt belte selde,
då gjorde eg som ein dåre!

Og som eg då heimatt frå kyrkja kom
-eg vart i så galne tankar
slå bytte eg burt beltet mitt,
fekk att eit fillepar hanskar.

Fer beltet mitt var inkje så net,
som det var sjåande på:
nakane var av sikebeinskjakar,
og beltet av langebalm-strå...